Bakvissen

I threw a bottle in the air
And it smashed into a thousand pieces on the concrete street
Where the children play in bare feet
(...)
Change my name and move to Mexico
Die my hair red and get surgery on my nose
Buy a small condo
Stay low in Mexico
Justin Nozuka - Criminal

Bij het horen van deze tekst moest ik vanavond terugdenken aan dat Rotterdamse meisje, dat volgens haar vader een prachtige zomer in Mexico beleefde. Maar het was een grote leugen. Nooit meer zou Géssica mooie zomers beleven, nooit zou ze de kans krijgen om naar een concert van haar lievelingsartiest Beyoncé te gaan. Ze was al overleden, haar lichaam in de Maas gegooid. Criminal.
Maar was ze ooit bij een concert geweest, dan was ze vast net zo'n ware bakvis geweest als alle meisje bij Justin Nozuka. Bakvissen, die zwijmelden toen Justin op het podium stapte. Standaard krijsten na het horen van de eerste noten of een toonladdertje uit de gouden strot van de Canadees. Continue opgewonden kletsten. Pas sssssssst riepen toen hun held iets wilde zeggen en niet stil wilden worden toen hij een stukje akoestisch speelde. En het hele concert via het venstertje van hun digitale camera bekeken.
Bakvissen, die mij het gevoel gaven écht oud te zijn. En mij deden beseffen hoe mooi het is de kans te krijgen op te groeien. En hoe oneerlijk het is, dat niet iedereen die kans krijgt.

Concert: Justin Nozuka 26-11-2007 Rotown