Hong & Linh

Het Vietnamees is een 'toontaal'. Alles draait om de klank. Het woordje Ma schijnt zes betekenissen te hebben, afhankelijk van de manier waarop je het uitspreekt. En alleen in het Zuiden betekent het 'Ma' zoals wij het kennen. Het is een onmogelijke taal om te leren. In twee dagen tijd is het mij dus nog niet eens gelukt om 'bedankt' op een fatsoenlijke manier uit mijn mond te krijgen. Ondanks de tip die ik van Linh kreeg, om het uit te spreken als het Engelse come on. Maar het gebrek aan reacties, doet mij vermoeden dat ik de juiste melodie niet echt te pakken heb.

Linh? Linh is mijn nieuwe beste vriendin. Thuis was ik op de site van Hanoi Kids gestuit, studenten van de universiteit die gids spelen om hun Engels op te krikken. Want zoals voor mij het Vietnamees onleerbaar is, geldt dit omgekeerd ook. Dus kunnen Vietnamezen met volle overtuiging Engels spreken, maar versta ik daar werkelijk niets van. Het bromt ergens ver weg in hun keel, maar de juiste toon hebben ze zeker niet te pakken.

Linh wil beter Engels leren. Ze droomt ervan om te studeren in Amerika. Geeft al haar geld uit aan een cursus, die haar kans op succes bij de TOEFL-test moeten vegroten. Alleen dan maakt ze kans op een beurs, anders is het onbetaalbaar. Vandaag heb ik haar Engelse les met een sterk Nederlands accent gegeven, door te praten, praten en nog eens praten. Ik kreeg daar een hele mooie morgen voor terug. Heb geleerd dat een zwarte vlinder niet mooi is, maar een nare geest. Dat de klok in de oude slaapkamer van Ho Chi Minh -de communistische 'bevrijder' van Vietnam- nog tikt, omdat hij nog altijd in de harten van het Vietnamese volk is. En dat je Vietnamese loempia's met noodles, groene kruiden en saus moet eten.

Linh is trouwens niet mijn enige Vietnamese vriendin. Toen de lucht groen kleurde -heftige regen op komst- sprak Hong (Vietnamees voor Roos) me aan bij het meer. 'Can I speak English with you?'. Bijna ging ik in mijn verdedigingsmodus. Maar dat was niet nodig. Op een bankje hebben we 'geoefend'. En toen ik thuiskwam na de voorstelling van de waterpoppen (grappig!) stond er al een mailtje klaar. Van mijn vriendin uit Vietnam.